- adsumptio
- assumptĭo ( ads-; v. adsumo init. ), ōnis, f. [assumo].I.In gen., a taking, receiving, assumption (post-Aug. and very rare):II.
adsumptio culturae,
Pall. 1, 6, 12:quae adsumptio (eorum erit), nisi vita ex mortuis?
Vulg. Rom. 11, 15:dies adsumptionis ejus (of the assumption of our Lord),
ib. Luc. 9, 51.—Esp.,A.An eager reception, adoption:B.artes propter se adsumendas putamus, quia sit in his aliquid dignum adsumptione,
Cic. Fin. 3, 5, 18.—Meton. (abstr. for concr.), one that takes up (eccl. Lat.):C.Dominus est adsumptio nostra,
Vulg. Psa. 88, 19.—Also (after the Hebrew), that which is taken up, lifted up (with the voice), a prophecy:(prophetae) viderunt tibi adsumptiones falsas,
Vulg. Thren. 2, 14.—In logic, t. t., the minor proposition of a syllogism (v. assumo, II. C.), Cic. Inv. 1, 37, 64: adsumptio, quam proslêpsin īdem (dialectici) vocant, id. Div. 2, 53, 108; Quint. 5, 14, 5 sq.; Isid. Orig. 2, 9, 2.—D.In jurid. Lat., an addition, circumstance, = circumstantia, Dig. 28, 5, 46 fin.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.